Սեղանի վերջնական ուտեստ՝ նախատեսված լավ համային զգացումների համար, ընթրիքի վերջում մատուցվող: Դրանք հիմնականում քաղցր աղանդերներ են: Ընթրիքից հետո քաղցրեղեն ուտելու սովորույթը լայն տարածում է գտել 19-րդ դարի Եվրոպայում, երբ շաքարավազի արտադրությունը մեծացավ: Մինչ այդ աղանդեր ճաշակել կարող էին իրենց թույլ տալ միայն հարուստները: Սովորական մարդկանց մոտ աղանդերներ մատուցվում էին միայն տոներին՝ այստեղ էլ աղանդերը որքան հնարավոր է գեղեցիկ զարդարելու սովուրությունն է առաջացել: Այդ սովորությունը մինչ հիմա էլ պահպանվում է չնայած մեր սեղաններին միշտ էլ առկա է քաղցրավենիք: